Fanday (2016) แฟนกันแค่วันเดียว
เข้าตัวหนังเลย ตัวหนังพูดถึง พระเอกที่รับบทโดย เต๋อ ยิ้มไม่มีห่าอะไรเลย ทั้งหน้าตา บุคลิก และไรตัวตนในสายตาคนอื่น แต่ดันไปแอบชอบ สาวสวย ที่เป็นแฟนกับเจ้าของบริษัท และทั้งบริษัทได้มีโอกาศไปเที่ยวญี่ปุ่นกัน นางเอกรับบทโดย ใครแล้ว ไม่รู้จักความจำเสื่อมชั่วคราว เลยตีเนียนเป็นแฟนด้วย ถ้าดูตามเนื้อผ้า หน้าหนัง ไม่มีอะไรเลย แทบจะไม่มีอะไรให้น่าค้นหา ทุกอย่างบอกหมดในตัวอย่างแล้ว พล๊อตเรื่องความจำเสื่อม ก็ออกจะมันออกจะคล้ายๆ 50 First date หนังขึ้นหิ้งความจำเสื่อม ด้วยซ้ำ สับเลย (สปอย ข้ามได้ข้าม) เอาเข้าจริงๆตัวหนังมีความคล้ายกับกวนมึนโฮพอ สมควร มันมีฟิว คล้าย ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ บางบท เช่น “ ผมอยู่กับคุณแล้วโคตรมีความสุขเลย แบบนี้เรียกว่ารักรึเปล่า” ผมว่าเอามาใช้ในหนังเรื่องนี้ยังได้ ตัวหนังมีความพยายาม ใส่ดนตรี หรือบทสนทนา ที่ดูพยายามให้คล้ายหนังเกาหลี ดูตั้งใจทำให้ซึ้งเกินไป จนคนรู้สึกไม่อิน มีจุดที่เราไม่เชื่อได้บ้างบางส่วน หรือผมเข้าไม่ถึงก็ไม่รู้นะ ตัวหนังมีความเป็นนิยายสูง ดราม่าปานกลาง จุดพีคของหนังเกือบจะทำได้สมบูรณ์แบบ เหมือนเส้นกราฟที่กำลังไต่ระดับทำได้ดีขึ้นเรื่องๆ แต่มันกลับตกฮวบ เพราะบทพูดไม่กี่คำ “เอเวอร์เรส แล้วกอดกัน กูไม่อินพูดเลย” เท่านั้น จุดเด่นในเรื่องของการใส่ดนตรีประกอบของหนังเรื่องนี้ ยังทำได้ไม่ถึงมาตรฐาน GTH เรื่องก่อนๆ คือมันไม่พาตัวหนังไปถึงจุดที่ควรไปถึงได้ หนังรักที่ดีย่อมมีเพลงประกอบที่ติดหู ติดใจ เสมอ ตัวหนังสะท้อนความรักของคนในสังคมปัจจุบันพอสมควร คนเรามักทำเรื่องโง่ๆ ในเรื่องความรักเสมอ นั้นแหละ คือประเด็นของ 2 ตัวเองของเรื่องกำลังเผชิญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น